Monday, August 27, 2007

76η Γενική Συνέλευση ΔΟΕ : Μηδέν εις το πηλίκον Στη βάση των εκπαιδευτικών

η διέξοδος για την οργάνωση πραγματικών αγώνων

Χωρίς αλλαγές στους συσχετισμούς του νέου Δ.Σ. της ΔΟΕ και χωρίς αποφάσεις έληξε η 76η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ. Μια Γ.Σ. που πραγματοποιήθηκε μετά από μια χρονιά μεγάλων αγώνων στην εκπαίδευση (Απεργία των έξι εβδομάδων, φοιτητικές – μαθητικές καταλήψεις, συλλαλητήρια κλπ.) και σημαντικών κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων. Με τη σκιά της μεγάλης Απεργίας αλλά και της μεγάλης λεηλασίας των ασφαλιστικών ταμείων να καθορίζει τη συζήτηση, οι τρεις μέρες του συνεδρίου, οι διαδικασίες και οι αντιπαραθέσεις της φετινής Γ.Σ. του κλάδου δεν έγιναν μπροστά σε άδεια καθίσματα όπως άλλες χρονιές. Ωστόσο, η Γ.Σ. με ευθύνη των κυρίαρχων παρατάξεων, δεν συζήτησε τα σημαντικά ζητήματα της εκπαίδευσης ούτε μπόρεσε να καταλήξει σε αγωνιστικές αποφάσεις για την επόμενη περίοδο.

Εκδήλωση Αγώνα για την Απεργία και το πανεκπαιδευτικό κίνημα

Φέτος δεν έγινε η καθιερωμένη πανηγυρική συνεδρίαση. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ΔΟΕ, δεν κλήθηκαν να χαιρετίσουν η Υπουργός Παιδείας και τα πολιτικά κόμματα. Δεν κλήθηκε επίσης και η ΓΣΕΕ, αφού δεν κήρυξε ούτε μια μέρα απεργία για να στηρίξει τον αγώνα των δασκάλων και κατόπιν των φοιτητών. Κλήθηκαν και χαιρέτισαν εκπρόσωποι του εκπαιδευτικού κινήματος, η ΟΛΜΕ, η ΠΟΣΔΕΠ, το Συντονιστικό Καταλήψεων και Γ.Σ. των ΑΕΙ, το Συντονιστικό των ΤΕΙ, η ΑΣΓΜΕ. Επίσης από τους άλλους εργασιακούς κλήθηκαν η ΑΔΕΔΥ (που αποδοκιμάστηκε από τους αντιπροσώπους των Παρεμβάσεων για τη στάση της στο ΤΕΑΔΥ και το γενικότερο συναινετικό προσανατολισμό της), το Σωματείο ξενοδοχουπαλλήλων και η ΟΤΟΕ( από τις Ομοσπονδίες που εκφράσανε απεργιακά την αλλυλεγγύης τους στην απεργία μας και το Σωματείο βιβλίου χάρτου (από τα πρωτοβάθμια σωματεία ιδιωτικού τομέα που κήρυξαν απεργίες κατά τη διάρκεια των έξι εβδομάδων απεργιακού αγώνα). Κορυφαία στιγμή, ο χαιρετισμός εκπροσώπου των δασκάλων της Οαχάκα, συμβολίζοντας των αγώνα που δίνει το εκπαιδευτικό και λαικό κίνημα απέναντι στην επίθεση στο καθολικό μορφωτικό δικαίωμα σε όλο τον κόσμο. Προβλήθηκε επίσης ένα βίντεο για την απεργία και ένα βίντεο για την απεργία της ΟΑΧΑΚΑ. Ο συνάδελφος από την Οαχάκα, που ξεκίνησε με αυτή τη φράση : «Ανάθεμα σε εκείνους που με τα λόγια τους υποστηρίζουν το λαό και με τις πράξεις τους τον προδίδουν», ενημέρωσε τη Γ.Σ. για τον ηρωικό αγώνα των δασκάλων της Οαχάκα και μετέφερε το χαιρετισμό τους στους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος της χώρας μας. Στην εκδήλωση συμμετείχε και αντιπροσωπεία της ΠΟΕΔ (Κύπριοι δάσκαλοι).

Τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης …εκτός «ημερήσιας διάταξης»

Μετά την εκλογή οριστικού προεδρείου, οι Παρεμβάσεις έθεσαν τρία ζητήματα :

1. Τη συζήτηση στη Γ.Σ. όλων εκείνων των θεμάτων που την προηγούμενη περίοδο απασχόλησαν τον κλάδο (ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ενάντια στην πολιτική ιδιωτικοποίησης και επιχειρηματικοποίησης, δίχρονη δημόσια υποχρεωτική προσχολική αγωγή – αντίσταση στα σχέδια «αποκέντρωσης», ενιαία συλλογική σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευση - μισθολογικό, ασφαλιστικό, νέα αναλυτικά προγράμματα - νέα βιβλία, απόρριψη της ευέλικτης ζώνης, παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο -απόρριψη της αξιολόγησης, ίδρυση απεργιακού ταμείου).

2. Την ψήφιση από την 76η Γ.Σ. ενός κειμένου που θα χαιρετίζει τους μεγαλειώδεις αγώνες του πανεκπαιδευτικού κινήματος.

3. Την αυτονόητη διαδικασία της λογοδοσίας στη Γ.Σ. των αντιπροσώπων της ΑΔΕΔΥ στο ΤΕΑΔΥ, που ομόφωνα συναίνεσαν στις γνωστές συναλλαγές του ταμείου με τη χρηματιστηριακή εταιρεία «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ»

Και τα τρία απορρίφθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη από ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Με αξιοσημείωτη εχθρότητα αντιμετωπίστηκε το τρίτο ζήτημα (λογοδοσία από εκπροσώπους του ΤΕΑΔΥ) και από την επίσημη αριστερά (ΕΣΑΚ- ΣΥΝ) που επέλεξε να κινηθεί απροκάλυπτα σε τροχιά συναίνεσης και συγκάλυψης των εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ στο ταμείο. Η ΕΣΑΚ μάλιστα ούτε λίγο ούτε πολύ δικαιολόγησε και κάλυψε τη στάση του εκπροσώπου της στο ΤΕΑΔΥ δηλώνοντας ότι δικαίως υπογράφηκε η συγκεκριμένη συναλλαγή και πως ήταν η «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» που αθέτησε τη συμφωνία ! Τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα ανέπτυξε και η ΠΑΣΚ στις τοποθετήσεις της.

Πεπραγμένα

Τα πεπραγμένα της διετίας 2005-2007 του Δ.Σ. της ΔΟΕ καταψηφίστηκαν από την πλειοψηφία της Γ.Σ.

Στη συζήτηση για τα πεπραγμένα, οι τοποθετήσεις των αντιπροσώπων των Παρεμβάσεων, επικεντρώθηκαν γύρω από τα ζητήματα της Απεργίας και του πανεκπαιδευτικού κινήματος, της συνολικής κριτικής της αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής, της αποκέντρωσης και των νηπιαγωγείων και ευρύτερα, του ασφαλιστικού, της λιτότητας, της αξιολόγησης και της ανάγκης προώθησης ενός νέου αγωνιστικού σχεδίου, για τη συνέχιση του απεργιακού αγώνα. Οι αντιπρόσωποι των Παρεμβάσεων καταψήφισαν τα πεπραγμένα της διετίας 2005-2007 του Δ.Σ. της ΔΟΕ.

Η Απεργία ως μια ξεχωριστή φωτεινή στιγμή στην πορεία του συνδικάτου, που κάτω από την πίεση και την παρέμβαση της βάσης του κλάδου, παρά τις αδυναμίες και τα προβλήματα που υπήρχαν, έβαλε το συνδικάτο σε μια αγωνιστική τροχιά εκείνη την περίοδο και αποτελεί μια ξεχωριστή στιγμή στην ιστορία του σ.κ. των εκπαιδευτικών της Α΄ βάθμιας. Ωστόσο, η Απεργία – υπόθεση της βάσης των εκπαιδευτικών και όχι των ηγεσιών και των επιτελείων – δεν αποτελεί κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον επίσημο κατεστημένο συνδικαλισμό. Δεν ξεχνάμε ούτε μια στιγμή, το συνολικό ρόλο και προσανατολισμό του ΔΣ της ΔΟΕ, τους χειρισμούς για την «αναπλήρωση», το ξεπούλημα του ΤΕΑΔΥ, τον εξοστρακισμό των ωρομίσθιων από το συνδικάτο, την ένοχη σιωπή για τα νέα βιβλία, την Ευέλικτη Ζώνη και την αποκέντρωση, τις αποστάσεις από φοιτητικό ξέσπασμα του χειμώνα, την αγωνιστική απραξία της σχολικής χρονιάς 2005-2006. Δεν έχουμε αυταπάτες για το ρόλο των συνδικαλιστικών ηγεσιών ούτε μοιράζουμε συγχωροχάρτια στον επίσημο – κατεστημένο συνδικαλισμό.

Οι ωρομίσθιοι και το συνδικάτο

Για μια ακόμα φορά, με ευθύνη των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ, από τις εκλογικές διαδικασίες των Συλλόγων, αποκλείστηκαν οι ωρομίσθιοι συνάδελφοί μας. Το πιο ευάλωτο τμήμα εκπαιδευτικών, αυτοί που έχουν περισσότερο από όλους ανάγκη τη συνδικαλιστική και συλλογική δράση, μένουν έξω από το συνδικάτο. Εξαίρεση αποτέλεσαν πάνω από 22 Σύλλογοι Π.Ε. όπου επικράτησε η άποψη των Παρεμβάσεων αλλά και άλλων δυνάμεων, να συμμετέχουν οι ωρομίσθιοι στις εκλογές παρά και ενάντια στην απόφαση της ΔΟΕ. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι καμιά πλευρά δεν τόλμησε να θέσει θέμα μη νομιμοποίησης ή αμφισβήτησης αυτής της «ανυπακοής» των Συλλόγων στην 76η Γενική Συνέλευση.

Πρόγραμμα δράσης και διεκδικητικό πλαίσιο

Δεν πέρασε καμιά πρόταση. Ήταν από πριν φανερό, ότι δεν μπορούσε να υπάρξει σύγκλιση στο Πρόγραμμα Δράσης και το Διεκδικητικό Πλαίσιο. Μπροστά όμως στην ανάγκη να προωθηθεί ένα νέο σχέδιο οργάνωσης και ανάπτυξης του κινήματος, οι Παρεμβάσεις κατέθεσαν μια άμεση πρόταση αγώνα, για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς : με βάση ένα πλαίσιο άμεσων αιτημάτων και διεκδικήσεων, διευρύνοντας το αντίστοιχο της απεργίας με τα ζητήματα που προέκυψαν από την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τα σχέδιά της, να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονες ΓΣ σε όλους τους χώρους εκπαίδευσης τον Οκτώβρη με εισήγηση για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες και καταλήψεις, δημιουργία απεργιακού ταμείου και κεντρικής απεργιακής επιτροπής. Πρότειναν επίσης, δέσμευση του νέου ΔΣ, να κηρύξει πενθήμερη απεργία, ΓΣ και ολομέλεια για τη συνέχειά της σε περίπτωση που οποιαδήποτε κυβέρνηση θέσει θέμα ασφαλιστικού. Η ΔΑΚΕ πρότεινε μια 48ωρη μετά από Γ.Σ. ενώ σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου επέμενε στην υπεράσπιση της κυβερνητικής πολιτικής και στην απαξίωση της μεγάλης Απεργίας. Η ΕΣΑΚ πρότεινε να γίνουν Γ.Σ. όπου θα καταθέσει την πρότασή της για «αγώνες με το ΠΑΜΕ». Η ΠΑΣΚ, πρότεινε να γίνουν ΓΣ χωρίς να προσδιορίζει ούτε χρόνο πραγματοποίησής τους ούτε συγκεκριμένη πρόταση – εισήγηση για τα αιτήματα και τις μορφές αγώνα. Ο ΣΥΝ (Αυτ. Παρέμβαση) πρότεινε να κατατεθεί η πρόταση για πενθήμερες στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και όλα μαζί τα ΔΣ να αποφασίσουν πότε και εάν θα προχωρήσουν. Πέντε αντιπρόσωποι πρότειναν και ψήφισαν ξεχωριστή πρόταση που έλεγε να αποφασίσουν τα ΔΣ της ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΠΟΣΔΕΠ και οι φοιτητές πότε θα γίνουν αυτές οι πενθήμερες με μια ΓΣ στο ΜΑΧ του Πολυτεχνείου.

Εκλογικά αποτελέσματα

Οι εκλογές ήταν μια από τα ίδια. Θα μπορούσε όμως και να μην είναι έτσι. Από την πλευρά μας είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει ότι οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου ΔΣ της ΔΟΕ θα είναι μια δύσκολη υπόθεση, αφού φαινόταν ότι όλα τα κομματικά επιτελεία, όλοι οι κυβερνητικοί, κρατικοί και κομματικοί μηχανισμοί, έριχναν το βάρος τους σε αυτή τη μάχη. Η ανάδειξη του νέου ΔΣ της ΔΟΕ σε προεκλογική περίοδο, με τους μηχανισμούς ρουσφετιών, εξυπηρετήσεων και υποσχέσεων να έχουν απογειωθεί (βλ. επιλογή στελεχών εκπαίδευσης) και μάλιστα μετά την Απεργία που συγκλόνισε την εκπαίδευση και ολόκληρη την κοινωνία για έξι εβδομάδες, ήταν ένα μεγάλο διακύβευμα για όλους. Η εκπροσώπηση του ανεξάρτητου ριζοσπαστικού ταξικού ρεύματος και στο νέο ΔΣ ήταν ένα ανοιχτό στοίχημα. Ένα σημαντικό τμήμα συναδέλφων της βάσης, στήριξε στις εκλογές των Συλλόγων το ανεξάρτητο ριζοσπαστικό ρεύμα, που κατέγραψε σημαντικές επιτυχίες σε Συλλόγους. Τα σχήματα των Παρεμβάσεων, μέσα από την πολιτική, συνδικαλιστική και παιδαγωγική τους δράση, την κινηματική τους συνέπεια, την αγωνιστική τους στάση στην Απεργία αλλά και σε όλες τις μικρές και μεγάλες μάχες της περιόδου, κατάφεραν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, να καταγράψουν μια αυξημένη επιρροή και μια σημαντική ανάπτυξη του πολιτικού και οργανωτικού τους ιστού, με τη δημιουργία πολλών νέων σχημάτων σε συλλόγους σε όλη την Ελλάδα. Η σημαντική αυτή ενίσχυση των Παρεμβάσεων καταγράφηκε εν μέρει και στα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. της ΔΟΕ.

Το ανεξάρτητο ριζοσπαστικό ρεύμα, πρέπει να πάρει οριστικά διαζύγιο, από φαινόμενα παρακμής και πρακτικές παραγοντισμού που εμφανίστηκαν στην 76η Γ.Σ. , αντιπροσώπων που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις συλλογικότητες τις οποίες δεσμεύονται να εκπροσωπήσουν (βλ. περιπτώσεις Πιερίας, Κορυδαλλού – Αγ. Βαρβάρας). Αναφερόμαστε σε αντιπροσώπους που εκλέχτηκαν με σχήματα Παρεμβάσεων ή με ευρύτερα ανεξάρτητα σχήματα που είχαν δέσμευση να ψηφίσουν Παρεμβάσεις και δεν το έπραξαν. Είναι δεδομένο και αυτονόητο, ότι ο κάθε εκπαιδευτικός, μπορεί να ψηφίσει ότι θέλει, να ψηφίσει λευκό, άκυρο, ή και να μην ψηφίσει καθόλου. Ο αντιπρόσωπος όμως της Γ.Σ. δεν μπορεί να εκλέγεται «εν λευκώ». Οφείλει να ενημερώνει από πριν για τη στάση του αυτούς που τον εκλέγουν, να δεσμεύεται από τις επιλογές του σχήματος που εκπροσωπεί και να λογοδοτεί μετά στο σχήμα που τον εξέλεξε και στη Γενική του Συνέλευση.

Οι «μαθητευόμενοι μάγοι» έβαλαν μυαλό ;

Το αγωνιστικό αδιέξοδο της 76ης Γενικής Συνέλευσης, καταδεικνύει τα όρια του επίσημου συνδικαλισμού, την αδυναμία του να οργανώσει πραγματικούς αγώνες και να δώσει νέες διεξόδους στο κίνημα. Η βάση των εκπαιδευτικών και οι Γενικές Συνελεύσεις αποτελούν την πραγματική και ουσιαστική αγωνιστική διέξοδο της επόμενης περιόδου.

Η μεγάλη Απεργία, το κίνημα που συγκλόνισε την εκπαίδευση και την κοινωνία, φαίνεται πως «πέρασε και δεν άγγιξε» τον επίσημο κατεστημένο συνδικαλισμό :

Δεν άγγιξε, την ΠΑΣΚ, που παίρνοντας υπόψη τις αντιεκπαιδευτικές κομματικές της δεσμεύσεις και την προεκλογική συγκυρία, δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να μπει σε νέες περιπέτειες. Οι Ασκοί του Αιόλου δεν έπρεπε να ανοίξουν ξανά στην 76η Γ.Σ. γιατί ίσως οι δυνάμεις που θα απελευθέρωναν στη βάση των εκπαιδευτικών να μην ήταν ελεγχόμενες και χειραγωγήσιμες από τους «μαθητευόμενους μάγους» σε μια ρευστή πολιτικά και κοινωνικά περίοδο. Έτσι, η ΠΑΣΚ, παρά το ότι πριν τις Γ.Σ. των Συλλόγων, με γραπτή της ανακοίνωση, πρότεινε κλειδωμένη πενθήμερη απεργία για το διάστημα 24-29 Σεπτέμβρη, μέσα στην 76η ΓΣ, όχι μόνο δεν τόλμησε να ψελλίσει αυτή την πρόταση, αλλά αρνήθηκε δημόσια και κατηγορηματικά να ψηφίσει κάθε πρόταση που θα περιλάμβανε τη φράση «πενθήμερη απεργία» αποκλείοντας έτσι κάθε προοπτική αγώνα διάρκειας.

Δεν άγγιξε βέβαια τη ΔΑΚΕ, που με όλες της τις δυνάμεις, επιδόθηκε σε ανοιχτή διαφήμιση της κυβερνητικής πολιτικής και σε άγρα ψήφων, συνειδήσεων, ακόμα και εκλεγμένων αντιπροσώπων, γύρω από το γνωστό γαϊτανάκι επιλογής προϊσταμένων, σχολικών συμβούλων και διευθυντών. Το μοναδικό ενδιαφέρον της κυβερνητικής παράταξης, δεν είναι οι αγώνες και οι αγωνίες του κλάδου, αλλά η μάχη για τον απόλυτο έλεγχο και την υποταγή του εκπαιδευτικού κινήματος που περνάει μέσα από τον αποκλεισμό της ανεξάρτητης ριζοσπαστικής πτέρυγας από το ΔΣ της ΔΟΕ και την πρωτοκαθεδρία των γαλάζιων δυνάμεων στο κορυφαίο όργανο του κλάδου στα πρότυπα της ΟΛΜΕ.

Δεν άγγιξε, την ηγεσία της ΕΣΑΚ, που συνέχισε την απαράδεκτη πολεμική της απέναντι στην Απεργία, με φαιδρά επιχειρήματα του τύπου «οι μόνοι χρήσιμοι αγώνες, είναι εκείνοι που ριζοσπαστικοποιούν συνειδήσεις». Με μοναδικό κριτήριο τις κάλπες (σε συνδικαλιστικές και δημοτικές εκλογές) προφανώς εκτιμούν ότι η μεγάλη Απεργία δεν επηρέασε τους δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς που για έξι ολόκληρες εβδομάδες πλημμύριζαν δρόμους και πλατείες ορθώνοντας αδιαπέραστο τείχος στα σχέδια αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης. Οι συνειδήσεις όμως, δεν ριζοσπαστικοποιούνται με φλυαρίες και μεγάλα λόγια, στο έρημο και άγονο έδαφος της κινηματικής απραξίας και της ανέξοδης καταγγελιολογίας. Ένα τέτοιο τοπίο, ταξικής ήττας και απογοήτευσης, κοινωνικής και κινηματικής αδράνειας και ύφεσης του ταξικού ανταγωνισμού, μπορεί να εξυπηρετεί τις εκλογικές σκοπιμότητες της επίσημης αριστεράς, αλλά δεν προωθεί τη διαμόρφωση ριζοσπαστικής συλλογικής συνείδησης στον κόσμο της εργασίας.

Δεν άγγιξε, τους συνδικαλιστές του ΣΥΝ, που επιδόθηκαν μέσα στην 76η Γ.Σ. στους γνωστούς τυχοδιωκτικούς τακτικισμούς σε μορφές και περιεχόμενο με μόνο κριτήριο την άγρα ψήφων και όχι την οργάνωση ενός νέου γύρου αντιπαράθεσης του κινήματος με την αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική. Όλες οι ρητορείες για «ενότητα της αριστεράς» εξατμίστηκαν την κρίσιμη στιγμή που υπήρχε η ανάγκη της ζύμωσης για τη διαμόρφωση μιας άμεσης πρότασης αγώνα. Πρυτάνευσε ξανά όχι η «ενότητα στη δράση» αλλά η εκλογική σκοπιμότητα, αποκαλύπτοντας ότι η μόνη ενότητα που ενδιαφέρει αυτό το χώρο, είναι η «ενότητα στην κάλπη».

Έτσι, όλοι αυτοί, προτίμησαν να κλείσουν μάτια και αυτιά στην πρόταση των Παρεμβάσεων :

Με δική τους ευθύνη, η 76η Γενική Συνέλευση του κλάδου, κράτησε ερμητικά κλειστές τις πόρτες σε ένα νέο γύρο ανάπτυξης του κινήματος.

Με δική τους ευθύνη, ο κλάδος δεν εξοπλίστηκε με μια απόφαση άμεσης αγωνιστικής – απεργιακής απάντησης στην αντιασφαλιστική επίθεση, απόφαση που θα έστελνε ένα μήνυμα αντίστασης, αγώνα, αισιοδοξίας και νίκης σε όλη την εργατική τάξη και θα έθετε από σήμερα το καθήκον σε κάθε συνδικάτο, ομοσπονδία και σωματείο να προχωρήσει σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Δυο ρεύματα καταγράφηκαν στο σώμα της 76ης Γενικής Συνέλευσης της ΔΟΕ. Το ρεύμα του αγώνα και της αντίστασης, το ρεύμα που βαδίζει στους δρόμους που άνοιξε η μεγάλη Απεργία, που αναζητά, προωθεί και προετοιμάζει το νέο γύρο αναμέτρησης με την αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική. Και το ρεύμα της συναίνεσης και της αδράνειας, το ρεύμα του επίσημου κατεστημένου συνδικαλισμού, που επιλέγει το δρόμο της απραξίας και της υποταγής. Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη, οι συλλογικές διαδικασίες της βάσης των εκπαιδευτικών, οι ΓΣ και ο συντονισμός Συλλόγων, μπορούν να ανοίξουν μια νέα προοπτική αγώνων.

Το κίνημα έχει ανοιχτούς

λογαριασμούς

Η ατζέντα των νεοφιλελεύθερων – νεοσυντηρητικών μέτρων και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και την εργασία, οι γενικές κατευθύνσεις της ΕΕ- ΟΝΕ και του ΟΟΣΑ, ολόκληρη η καταιγίδα των «μεταρρυθμίσεων» που η κυβέρνηση και όλο το μπλοκ εξουσίας (κλιδωνισμοί και αλλαγή τακτικής του ΠΑΣΟΚ, ΜΜΕ κλπ) δεν μπόρεσαν να προωθήσουν περικυκλωμένη από την πολιτική και κοινωνική πολιορκία του κινήματος παιδείας, βρίσκεται μπροστά μας. Από το ασφαλιστικό ως την αξιολόγηση και από την «αποκέντρωση» των σχολείων μέχρι τους νέους γύρους λιτότητας και περικοπών, σε όλη τη γραμμή του μετώπου, τα ζητήματα είναι ανοιχτά. Μπροστά μας είναι και η νέα ακόμα πιο βάρβαρη επίθεση που σχεδιάζουν στα εργασιακά, μορφωτικά και δημοκρατικά δικαιώματα και αποτυπώνεται στις ανακοινώσεις του ΟΟΣΑ και στις αποφάσεις της συνόδου των Υπουργών Παιδείας της ΕΕ στο Λονδίνο. Η αναμέτρηση βρίσκεται μόνο στην αρχή της και θα κρατήσει καιρό. Οι εκλογές, σημείο καμπής για το κίνημα και «εξαγνισμού» για την επόμενη κυβέρνηση, θα σημάνουν την έναρξη ενός νέου γύρου αντιπαράθεσης. Μετά την αποτυχία και το αδιέξοδο της 76ης Γενικής Συνέλευσης, οι Γενικές Συνελεύσεις και οι συλλογικές διαδικασίες βάσης, ο οριζόντιος συντονισμός των Συλλόγων και των πρωτοβάθμιων σωματείων, είναι το πεδίο όπου θα κριθεί η τύχη ενός νέου σχεδίου ανάπτυξης και οργάνωσης του κινήματος. Την πρόταση για ένα αγωνιστικό σχέδιο που θα συνενώνει όλο το εκπαιδευτικό κίνημα(καθηγητές, φοιτητές, μαθητές) και θα απευθύνεται και στο εργατικό κίνημα και θα βάζει το πρόταγμα της δημιουργίας του μετώπου Παιδείας – Εργασίας και της συνέχισης του απεργιακού αγώνα μέχρι τη νίκη, θα βάλουν οι Παρεμβάσεις με την έναρξη της νέας χρονιάς στη βάση των εκπαιδευτικών και θα προτείνουν συγκεκριμένες ενέργειες για τον συντονισμό και την κοινή δράση αλλά και την αποτροπή της εφαρμογής των αντιεκπαιδευτικών, αντιασφαλιστικών και αντεργατικών σχεδίων. Θα εργαστούν για ένα κίνημα βάσης, έτσι ώστε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί της πράξης να πάρουν στα χέρια τους τη συνέχιση των αγώνων και να ξεπεράσουν τα εμπόδια των συνδικαλιστικών ηγεσιών και των διάφορων πολιτικών δυνάμεων. Σε αυτή την κατεύθυνση, οι Παρεμβάσεις – Κινήσεις – Συσπειρώσεις, το ανεξάρτητο ριζοσπαστικό ταξικό ρεύμα, θα δώσουν όλες τις δυνάμεις τους.

0 σχόλια: