Wednesday, September 10, 2008

Πνεύμα και ηθική !



«Προχωρώ, αναλαμβάνοντας όποιο κόστος χρειάζεται. Είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω εντείνοντας (και όχι εγκαταλείποντας) τις μεταρρυθμίσεις. Αυτή είναι η απόφασή μου…Δεν πρόκειται να υποθηκεύσω την προοπτική της Χώρας στο βωμό μιας πρόσκαιρης κυβερνητικής δημοτικότητας. Η διεθνής κρίση θα ξεπεραστεί και η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη για όλους, εφόσον προχωρήσουμε με υπευθυνότητα, τόλμη και αποφασιστικότητα»

ομιλία του Κ. Καραμανλή στη ΔΕΘ


«Πνεύμα και ηθική, πνεύμα και ηθική» έλεγε και ξανάλεγε σε κάθε ευκαιρία ο αείμνηστος Βασίλης Αυλωνίτης ως πρόεδρος του ομώνυμου ηθικοπλαστικού σωματείου στο έργο "Η ωραία των Αθηνών". Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρωθυπουργός, που με την ομιλία του και τη συνέντευξη που παραχώρησε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στάθηκε πάνω σε ένα βουνό από σκάνδαλα, μίζες και κέρδη για να κηρύξει την ανάγκη για εγκράτεια και λιτότητα και να βροντοφωνάξει ότι «η φοροδιαφυγή συνιστά βαθειά αντικοινωνική συμπεριφορά».

Μα ποιοι μιλούν σήμερα και ποιοι σιωπούν για το ηθικό και το ανήθικο ;

Ηθικό θεωρείται, ο υπουργός εμπορικής ναυτιλίας να ιδρύει «εταιρείες» προκειμένου να καταβάλλει μειωμένους φόρους και οι μεγάλες επιχειρήσεις να φοροδιαφεύγουν συστηματικά (στο όνομα της ανταγωνιστικότητας).

Ανήθικο όμως θεωρείται, ο απλός μισθωτός, να μην πληρώνει φόρο πρώτης κατοικίας, όπως ανήθικο θεωρείται να μην φορολογούνται τα νέα παιδιά που με ένα δελτίο παροχής υπηρεσιών στο χέρι αγωνίζονται για 600 ευρώ το μήνα.

Ηθικό θεωρείται, η Μονή Βατοπεδίου να αποσπά σε ανοιχτή συνδιαλλαγή με το δημόσιο τεράστιες εκτάσεις στη λίμνη Βιστωνίδα.

Ανήθικο όμως θεωρείται, να μπορεί ο εργαζόμενος να ζει με αξιοπρέπεια από το μισθό του.

Ηθική θεωρείται η αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, η νομιμοποίηση δηλαδή των εμπορικών επιχειρήσεων – μαϊμού, που τροφοδοτούνται από τον αποκλεισμό δεκάδων χιλιάδων νέων από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και εμπορεύονται τις αγωνίες και τις ελπίδες τους.

Ανήθικη όμως, θεωρείται η πρόσβαση των αποφοίτων των Λυκείων ακόμα και στα επαρχιακά ΤΕΙ. Αν δεν πιάσει ένας απόφοιτος τη βάση του 10 δεν μπορεί να σπουδάσει ούτε σε ΤΕΙ Ιχθυοκαλλιέργειας, αν έχει βέβαια να πληρώσει, τότε μπορεί να σπουδάσει ότι του κάνει κέφι, από ιατρικά έως νομικά επαγγέλματα.

Ηθική θεωρείται η «απορρόφηση» αμύθητων ποσών από τα ευρωπαϊκά κονδύλια για να στηθούν εκπαιδευτικά προγράμματα κάθε είδους, όπως η επιμόρφωση στους υπολογιστές, με αμφίβολα έως και μηδενικά αποτελέσματα.

Ανήθικη όμως, θεωρείται η αύξηση της χρηματοδότησης των σχολείων, όπως ζητούσε η μεγάλη απεργία του 2006.

Για ποιες μεταρρυθμίσεις μιλάει ο πρωθυπουργός ;

Για την επέκταση των νέων αντιασφαλιστικών μέτρων και στο δημόσιο (σε συνδυασμό με το νέο μισθολόγιο – φτωχολόγιο) με την αύξηση των ορίων ηλικίας και των εισφορών, τη μείωση των συντάξεων, την παράδοση όλων των αποθεματικών στα καρτέλ της αγοράς, και την πλήρη μετατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων σε ατομική υπόθεση του κάθε εργαζόμενου.

Για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση σε: ΟΤΕ-Ολυμπιακή-ΔΕΗ, την επέλαση επιχειρηματικών προγραμμάτων στα σχολεία, την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία πλευρών της εκπαίδευσης με προώθηση της ανάληψης ευθυνών από χορηγούς και ιδιωτικούς φορείς. Για τη θεσμική εισβολή των επιχειρήσεων και εταιρειών στο σχολείο και την εφαρμογή στην εκπαίδευση των «Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα» που αλλοιώνουν το δημόσιο χαρακτήρα του και το παραδίδουν στην υπηρεσία της αγοράς και του κέρδους.

Μιλάει δηλαδή, για το επόμενο επεισόδιο στο συνολικό σχέδιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθείται από το μπλοκ εξουσίας είκοσι χρόνια τώρα στην κοινωνία. Αναδιαρθρώσεις που στοχεύουν στην πλήρη ανατροπή κάθε κοινωνικού και συλλογικού δικαιώματος στην εργασία και ταυτόχρονα την ανατροπή κάθε συλλογικού και κοινωνικού δικαιώματος στη γνώση και την ενιαία μόρφωση. Θέλουν ένα φτηνό, ευέλικτο και ελεγχόμενο σχολείο που θα κατατάσσει και θα προσαρμόζει τους μαθητές του στο θρυμματισμένο κόσμο μιας φτηνής, ακατοχύρωτης, ασταθούς και ελεγχόμενης εργασίας.

Η επόμενη «καλύτερη» ημέρα : μια ακόμα αυταπάτη

Την τελευταία εικοσαετία, η λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος και η ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων στηρίχτηκε σε μια σειρά από ορόσημα – σταθμούς που υποτίθεται ότι υπηρετούσε. Το «όραμα» του 1992, η Ενωμένη Ευρώπη, η ΟΝΕ και το ευρώ, η Ολυμπιάδα του 2004, ήταν «οι μεγάλες ευκαιρίες για τη χώρα», «το τρένο που δεν έπρεπε να χάσουμε». Στο βωμό αυτών των «οραμάτων» θυσιάστηκαν ανάγκες, δικαιώματα, ακόμα και ανθρώπινες ζωές, ενώ από την άλλη πλευρά συσσωρεύτηκαν αμύθητα πλούτη, φτιάχτηκαν περιουσίες και γιγαντώθηκαν πανίσχυρα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, κανείς δεν μπορεί να κοροϊδεύει κανέναν. Τα παραμύθια τέλειωσαν, μαζί τους και τα ψεύτικα οράματα.

Η σημερινή υπόσχεση πως κάπου μακριά, στο βάθος του τούνελ υπάρχει φως, πως «θα συναντηθούμε ξανά μια ηλιόλουστη μέρα», όταν όλες οι δυσκολίες θα έχουν περάσει, αρκεί να σηκώσουμε το βάρος της κρίσης αγόγγυστα, είναι πολύ απλά ένα ακόμα χοντροκομμένο ψέμα για αφελείς.

Την ίδια στιγμή, η τραγική οικονομική κατάσταση της κοινωνίας, μπαίνει στα σχολεία, επιδρά στην ένταση και το απόμακρο βλέμμα των παιδιών, στην αγωνία και τη σκληράδα των γονιών, στο άγχος, τη βουή και την πίεση των εκπαιδευτικών, για το δεκαπενθήμερο που «δεν βγαίνει» και τα δάνεια που συσσωρεύονται, στην παγωμένη και τυφλή οργή μιας κοινωνίας, στην οδύνη της απώλειας μιας συλλογικής ουτοπίας. Τα σχολεία μας δεν είναι σε γυάλα…

Το δημόσιο σχολείο πίσω από τη βιτρίνα της «εύρυθμης λειτουργίας»

Φέτος για πρώτη φορά λειτουργεί το υποχρεωτικό νηπιαγωγείο και ξεκινά χωρίς τα συνήθη προβλήματα το ολοήμερο σχολείο

Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας

για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς

Το Υπουργείο Παιδείας μας λέει πως φέτος από τα σχολεία δεν λείπουν τα βιβλία και οι δάσκαλοι !

Κι εμείς λέμε ότι από τα σχολεία μας :

Ø Λείπουν 60.000 προνήπια που βρέθηκαν εκτός προσχολικής αγωγής

Ø Λείπουν 175.000 μαθητές με ειδικές ανάγκες που γίνονται βορά σε ιδιωτικές εταιρίες

Ø Λείπουν τα βιβλία εκείνα που θα έδιναν πραγματική γνώση και όχι δεξιότητες

Ø Λείπουν τα χρήματα για πετρέλαιο, για χαρτί, για εκπαιδευτικό υλικό, για υποδομές

Ø Λείπουν οι ενισχυτικοί εκπαιδευτικοί θεσμοί (ενισχυτική διδασκαλία, τμήματα υποδοχής, τμήματα τσιγγανοπαίδων, φροντιστηριακά τμήματα)

Ø Λείπει ο σοβαρός σχεδιασμός για τη σχολική στέγη, λείπουν χιλιάδες νέα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία που απαιτούνται για να καλυφθούν οι ανάγκες για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και μείωση των μαθητών ανά τμήμα

Ø Περισσεύει όμως ο αυταρχισμός και οι διοικητικές αυθαιρεσίες, όπως στη Δ’ Δ/νση Αθήνας, όπου η διοίκηση έφτασε στο σημείο να καταρτίσει ονομαστική κατάσταση με υποχρεωτικές υπερωρίες

Ø Περισσεύει η θρησκοληψία, οι παλινωδίες στην εγκύκλιο για την απαλλαγή από τα θρησκευτικά που χωρίζουν τα παιδιά σε ομόδοξα, ετερόδοξα και αλλοδαπά, οι τακτικοί εκκλησιασμοί, οι παρελάσεις, η μηναία έπαρση σημαιών και η καθημερινή έπαρση και αλαζονεία προϊσταμένων και διευθυντών εκπαίδευσης

Ø Περισσεύουν οι παράγοντες της εξουσίας όπως ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ, Θ. Βερέμης, που πρότεινε να μετατραπεί το δημοτικό σε…πενταθέσιο, μίλησε για «αρματολούς της εκπαίδευσης» και κάλεσε στο νέο «διάλογο» για την παιδεία όλους όσους «δεν θα ομιλούν με κατάρες και την πανάκεια της χρηματοδότησης» !

Ø Περισσεύουν οι κοτζαμπάσηδες του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας και της πολιτικής εξουσίας, που μιλούν με κατάρες για την «ανικανότητα» των εκπαιδευτικών και σερβίρουν την πανάκεια του επιθεωρητισμού ως «λύση» στα εκπαιδευτικά προβλήματα.

Κι εμείς ;

Που βρίσκεται σήμερα η ελπίδα για μια πραγματική στροφή στο σχολείο και τη ζωή μας ;

Μήπως βρίσκεται στο ΠΑΣΟΚ, που εστιάζει την αντιπολίτευσή του στα ψηφοδέλτια που έβαλε στην τσέπη του ένας κατεργάρης βουλευτής, για να τραβήξει την προσοχή μας από την επιδρομή στις τσέπες των εργαζόμενων του Αλογοσκούφη και πριν απ’ αυτόν του Χριστοδουλάκη ; Στο ΠΑΣΟΚ που έβαλε τα θεμέλια για την αντιλαϊκή πολιτική και επέβαλε τις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις του Αρσένη με τα ΜΑΤ, την τρομοκρατία και τα συνδικαλιστικά ξεπουλήματα ;

Μήπως βρίσκεται στην επίσημη αριστερά, που ζει και αναπνέει μόνο με το άγχος για την επόμενη δημοσκόπηση και ταυτόχρονα αποτιμά τους αγώνες μόνο με βάση το εκλογικό τους αντίτιμο ;

Μήπως βρίσκεται στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που κινούνται στην τροχιά της συναίνεσης, της ηττοπάθειας και της υποταγής ;

Οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από κανέναν. Η ελπίδα για τον κόσμο της εκπαίδευσης βρίσκεται στους ίδιους τους αγώνες του.

Εργαζόμαστε και προετοιμάζουμε τους όρους για να συγκροτηθεί το Μέτωπο Παιδείας – Εργασίας που θα στηρίζεται στη βάση των εργαζομένων (Γ.Σ., συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων και απεργιακών Επιτροπών), θα είναι ανεξάρτητο από την ΑΔΕΔΥ και θα επιδιώκει τη σύγκρουση και ανατροπή της αντιλαϊκής και αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε και προετοιμάζουμε τη συνολικοποίηση της αντιπαράθεσης με την πρόταση για την εκδήλωση απεργιακού αγώνα διαρκείας με επαναλαμβανόμενες μορφές, που θα συνοδεύονται από πανελλαδικά συλλαλητήρια, καταλήψεις κτιρίων, δυναμικές δράσεις, με τον καλύτερο δυνατό συντονισμό με άλλους αγωνιζόμενους κλάδους (ιδιαίτερα ΟΛΜΕ, ΟΤΑ, ΥΓΕΙΑ) για τα αιτήματά μας.

Αυτή την πρόταση αγώνα την προωθούμε, στο σύνολό της, ως στοιχείο της συνεισφοράς του κλάδου μας σε αυτό τον αγώνα, μέσα σε όλες τις διαδικασίες βάσης και δράσης των συλλόγων (Γ.Σ., συντονισμούς σωματείων, καμπάνιες σε γονείς, συγκεντρώσεις κ.λπ και την καταθέτουμε και στο συνέδριο) προετοιμάζοντας τους όρους για την υλοποίηση της την επόμενη περίοδο. Γι αυτό προτείνουμε Γ.Σ. παντού, και στους άλλους εργασιακούς και εκπαιδευτικούς χώρους, στο τέλος Οκτώβρη, την περίοδο που κρίνεται το οικονομικό ζήτημα – εισοδηματική πολιτική, προϋπολογισμός- που θα έχουν προηγηθεί δύο μήνες δράσης και προετοιμασίας, που θα έχουν φανεί οι κυβερνητικές προθέσεις και μέτρα.

Οι Γ.Σ. θα συζητήσουν και θα εκτιμήσουν τα βήματα στον κλάδο και στο συντονισμό με τους άλλους κλάδους, την κυβερνητική επίθεση και θα αποφασίσουν για την συγκεκριμενοποίηση της εκδήλωσής του απεργιακού αγώνα (χρόνο εκδήλωσης του, κλπ).

Αν η κυβέρνηση αιφνιδιάσει με κρίσιμα μέτρα νωρίτερα(π.χ. μισθολόγιο, ασφαλιστικό, αξιολόγηση) αναπροσαρμόζουμε χρονικά το αγωνιστικό σχέδιο για να απαντήσουμε άμεσα.

Εκεί βρίσκεται πραγματικά η ελπίδα !

Στους ηλιόλουστους δρόμους των μεγάλων απεργιών και όχι στον προεκλογικό μαραθώνιο των δημοσκοπήσεων

Στην αυτοοργάνωση και όχι στη διαμεσολάβηση

Στις γενικές συνελεύσεις και όχι στις «φωτισμένες ηγεσίες»

Στους συλλόγους διδασκόντων που λειτουργούν δημοκρατικά και όχι στις ιεραρχίες και τη διοικητική αυθαιρεσία

Στις σχολικές τάξεις όπου αναδύεται το ρεύμα της ριζοσπαστικής παιδαγωγικής και ανθίζουν τα πολύχρωμα παιδικά όνειρα και όχι στη γραφειοκρατική μιζέρια της νεοφιλελεύθερης παιδαγωγικής, με τους φακέλους αξιολόγησης, τα νέα βιβλία της αμάθειας, τον ανταγωνισμό και την απόρριψη.

Οι δάσκαλοι, σε κρίσιμες στιγμές της εκπαιδευτικής ιστορίας, (αγώνας για την υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, δημοτικισμός, εθνική αντίσταση, μάχη ενάντια στον επιθεωρητισμό) είχαν ένα αποφασιστικό κοινωνικό προοδευτικό ρόλο.

Σήμερα τρία ερωτήματα μπαίνουν αδυσώπητα :

  1. Θα είναι η μόρφωση δημόσιο αγαθό ή θα μετατραπεί σε εμπόρευμα ;
  2. Οι μαθητές θα διδάσκονται γνώσεις ή δεξιότητες ;
  3. Θα υπάρχει σταθερή και μόνιμη εργασία ή θα κυριαρχήσει το μοντέλο του ωρομίσθιου ;

Μένει σε μας να διαλέξουμε :

Θα μετατραπούμε σε παθητικούς θεατές δημοσκοπήσεων ή θα βρεθούμε ξανά πρωταγωνιστές στους δρόμους του αγώνα ;

Σεπτέμβρης 2008

www.paremvasis.gr

0 σχόλια: